Wat een heerlijk leven heb ik toch!

26 november

Iets waar ik erg aan moest wennen in het begin is dat mensen hier altijd en overal hun schoenen uit doen. De regel luidt: in huis loop je nooit op schoenen. Als je langs de huizen loopt zie je ook alle schoenen voor de deur staan. Omdat het voor Swee Ting en haar familie normaal is, ben ik dat thuis dus ook vanaf dag 1 gaan doen. Gelukkig mag ik wel op slippers in huis lopen.. Maar ook op kantoor trekken wij onze schoenen uit. Het is toch wel een gek gezicht dat je iedereen op sokken of blote voeten in een kantoor omgeving ziet rondlopen, haha! Vooral als er mensen voor een interview komen en Linda op haar blote voeten de kandidaat ontvangt moet ik toch van binnen stiekem een beetje lachen. In Nederland kan dat toch echt niet. Wat ook wennen is, is dat het normaal is om uit plastic zakjes te drinken en te eten. En dat in combinatie met stokjes.. Je begrijpt, dat gaat niet goed… Ik probeer zoveel mogelijk van de cultuur mee te krijgen en eet dus vaak Aziatische gerechten. Hierdoor doe ik dan gemiddeld ook wat langer over mijn eten dan de mensen om me heen. Ook al word ik zo af en toe door ze uitgelachen, vinden mijn collega’s het toch ook erg leuk dat ik zo geïnteresseerd ben en dus blijven ze me ook meenemen naar de verschillende ‘local’ plekken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik een mes heel erg mis. Daar maken ze hier namelijk helemaal geen gebruik van, alleen grote keukenmessen tijdens het koken. Maar tijdens het eten is het of stokjes, of vork met lepel.

We hebben op donderdag avond Grace geholpen met verhuizen en shoppen. Bijna het hele ‘executive team’ bestaat uit werknemers die vanuit andere delen uit Maleisië komen of zelfs uit Singapore. Dus iedereen moet op zoek naar een nieuw plekje. Wat me ook is opgevallen is dat ze bijna allemaal alleenstaand zijn. Bijvoorbeeld mijn nieuwe collega’s, Tristan en Grace, zijn beide al eind 30 en hebben geen relatie.

27 november – 29 november

Op vrijdag avond zijn we met alle collega’s naar VIVA (een hawker food court) geweest. Dit is iets wat je echt overal op Penang kan vinden. Het zijn eigenlijk heel veel kleine kioskjes die allemaal verschillende gerechten aanbieden. Je kiest een tafel met tafelnummer en elke keer als je iets besteld geef je je tafelnummer door. Dan komen ze het brengen en moet je meteen afrekenen. Heel makkelijk dus! Ik heb weer heerlijk gegeten en ook een Japans biertje gedronken. De laatste keer was 3 weken terug, ben echt aan het afkicken van de alcohol hier (laat opa het maar niet lezen, haha). Ze hebben hier een gerecht, genaamd: apom, en dat zijn een soort mini/hele dunne pannenkoeken. Een nieuwe verslaving, echt zo lekker!

Op zaterdag heb ik heeeeerlijk uitgeslapen. Ik vind het toch wel vermoeiend hoor die lange dagen. Maar gelukkig vind ik het werk leuk dus gaat de tijd bijna altijd wel snel voorbij. Ik ben in de middag met Swee Ting naar Georgetown gegaan. Swee Ting was in een shop-mood! Dus we zijn gezellig gaan winkelen samen. Ook hebben we een Thaise massage gehad. Je ziet ze hier overal! Voor een half uur rug/schouder massage betaal je ongeveer 9euro (en dat was dit nog een dure). Nu ik dit weet ga ik hier zeker een maandelijks uitje van maken.

Op zondag zijn Swee Ting en ik weer gaan sporten. Ik heb de rest van de week geen tijd/ zin gehad om te gaan dus ik moest nu toch echt. Daarna bij het zwembad afgekoeld en NATUURLIJK even in het zonnetje gezeten. In de middag/avond was het weer tijd voor ‘skype met Jeroen’, we hebben een nuttige skype sessie gehad. We hebben namelijk het hotel en de vliegtickets naar Langkawi geboekt! YES, we gaan kerst in bikini vieren (ja, Jeroen ook in bikini). Wat heb ik hier ontzettend veel zin in. Samen genieten van 22 tot 27 december in het SeaView Hotel op Langkawi.

30 november – 3 december

Maandag waren we maar met 3 man op kantoor. Het was erg stil. Dan merk ik dat ik heel blij ben dat er steeds meer collega’s bij komen. Tristan heeft ons in de avond meegenomen naar een Chinees restaurant. Hier hadden we vis besteld (zie foto) en die krijg je dan dus ook geheel op een bord geserveerd. En het lekkerste gedeelte is de kop met ogen en tanden er nog in… BLEGH. Had echt moeite met kijken toen Tristan dat aan het eten was. Ik vind vis erg lekker, maar zou toch echt nooit de kop in mijn mond stoppen.

Op dinsdag is er weer een nieuwe collega bijgekomen. Francine, de Operations Manager. Ik kan het vanaf het eerste moment al super goed met haar vinden. We hebben dezelfde humor en dat ben ik hier nog niet echt tegen gekomen (bij de Aziaten dan..). Ze is ontzettend spontaan en gezellig.
Dinsdag avond was de pasar malam er weer en we zijn met alle collega’s daar een hapje gaan eten. Daarna zijn we met z’n alle naar het Hard Rock Cafe geweest. Dat is hier heel erg ‘happening’. Je ziet iedereen met T-shirts en truien van HARD ROCK rond lopen. Er was een liveband met leuke muziek en een momentje waarop ik de nieuwe collega’s weer van een andere kant leerde kennen.  

Ander goed nieuws is dat Jeroen en ik ook tickets naar Kuala Lumpur hebben geboekt. Het weekend van oud&nieuw vieren wij in KL! Ik kan niet wachten.. Wat een leuke vooruitzichten allemaal.
Woensdag avond hebben we met het team bij een hawker food court in Batu Ferringhi gegeten. Dit was de eerste keer dat we een beetje in Batu Ferringhi hebben rond gelopen. Ook zijn we langs de Hard Rock Store geweest. Pfoe die prijzen vind ik zelfs duur, moet je na gaan wat het voor de mensen van hier kost..
Ik merk dat ik steeds meer ga wennen aan de eet gewoontes van hier. Ik ben ook helemaal weg van de char kway teow. Elke keer als we ergens local eten, bestel ik het weer!

Het boodschappen doen gaat tegenwoordig een stuk makkelijker. De eerste weken moesten we met onze zware tassen met de bus terug en erna de heuvel op naar ons appartement (gelukkig ging dat heel goed omdat ik zo rete-sportief ben). Maar tegenwoordig nemen onze collega’s ons mee dus dan eten we eerst wat in Tesco en daarna doet we boodschappen en worden we voor de deur met de auto afgezet! Wat een luxe! Zo zag de donderdag avond er dan ook uit.

4 december – 6 december

Op vrijdag was iedereen gesloopt na weer een drukke week. We hebben bij het pleintje waar het kantoor zit snel een hapje gegeten en daarna is iedereen naar huis gegaan. Ik heb een filmpje gekeken. Een kerst-film wel te verstaan.. Moet toch een beetje in de kerst sfeer komen, want met het weer hier lukt dat totaal niet! Maar een heerlijk begin van het weekend.

Zaterdag ben ik, zoals elke zaterdag ochtend, mijn kamer en badkamertje gaan schoonmaken. In de middag werd ik opgehaald door een Nederlandse man (vrijgezel van 40 die nog bij zijn ouders van in de 70 woont) omdat ik hem zou helpen met schminken zodat hij…. JAWEL.. zwarte piet kon spelen. Alle Nederlanders op het eiland (dat zijn er niet zo veel) hebben zich verzameld om Sinterklaas te vieren. Toch wel leuk om dat hier in Maleisië mee te maken. Doet me denken aan de geweldige Sinterklaas avondjes met familie Bloem! Die mis ik wel hoor! Er waren wat bekende van de BBQ bij Linda thuis maar ook nieuwe gezichten. Dus heb me goed vermaakt de hele avond.

Zondag ochtend heb ik een goede cardio-sessie in de gym gehad. Ook al wen ik aan de warmte van hier, de hoeveelheid zweet die er los komt tijdens het sporten wordt toch echt niet minder hoor.. pff ben echt zeiknat na een half uur op de crosstrainer. Het voelt dan ook alsof ik een marathon heb gelopen, terwijl het volgens het apparaat maar 8km is, en volgens mij is dat al ruim gerekend.. haha!
Zondag middag is Francine met haar nicht bij ons komen lunchen. We aten kip met rijst. Dat eten ze hier echt dagelijks allemaal. Swee Ting is ook helemaal weg van rijst. Ze moet minimaal 1x per dag rijst hebben gegeten. Ook vind ze de dingen die ik eet maar raar.. zoals avocado, couscous, salade en yoghurt. Zo raar is dat toch niet?!

Afgelopen weekend heb ik van mama te horen gekregen dat er plannen zijn gemaakt om van 29 december tot 13 januari naar Maleisië te komen. Dat betekend dat het weekend dat zij in KL aan komen, Jeroen en ik ook in KL zitten. Dus dat komt echt super goed uit en ik kan niet wachten om mama, Max en oma te zien! Gezellig met z’n alle oudejaarsavond vieren en Jeroen kan niet wachten om al zijn favo-plekken (vooral restaurantjes natuurlijk, die vreetzak) te laten zien.

Nu ik dit schrijf is het nog maar 1 week voordat Jeroen in KL aankomt. Volgende week dinsdag komt hij aan op Penang. Ik weet nu al dat het moment waarop ik hem zie ik minimaal een half uur lang wil knuffelen (en misschien wel een traantje laat). Want och ik mis hem echt heel erg! Maar het is nu echt bijna zover! YIEHOEEE. Ik zal ook eerlijk zeggen dat ik niet weet wanneer mijn volgende blog online komt want ik denk dat ik het schrijven even uitstel tot Jeroen weer weg is.. Of misschien schrijft Jeroen wel een stukje als ik op werk zit.. Wij gaan in ieder geval heel erg genieten van onze tijd samen.