En toen was iedereen weer weg.. Maar wat waren het 4 geweldige weken!

30 december – 4 januari

Toch nog een klein verhaaltje van mij (Jeroen). Voor de volledigheid dacht ik toch nog even m’n hele vakantie te beschrijven. Na wat dagen in Penang dat Kris moest werken vlogen we 30 december samen naar Kuala Lumpur. Kris keek hier heel erg naar uit omdat Tiny, Trudy en Max eerder die dag in Kuala Lumpur geland waren. We vlogen laat in de avond vanwege Kris haar stage. Na het vliegtuig, trein en taxi kwamen we rond 02.00 s’nachts aan bij het Lantern Hotel de stad. Superleuk want Max die was nog wakker en heeft ons dus ontvangen in het hotel. Na een goede nacht in een fijn hotel was het oudejaarsdag en hebben we in het hotel ontbeten. Een heel erg leuk moment omdat Kristel nu ook haar moeder en oma weer.

Vanwege mijn eigen stage in Kuala Lumpur werd ik aangewezen als reisgids. Ik had voor onze dagen in KL al wat leuke bezienswaardigheden uitgezocht, en nog belangrijker wat restaurants bedacht waar we deze dagen MOESTEN eten. Als eerst op het programma deze dag was een Chinese tempel, een boeddhistische tempel en het onafhankelijkheidsplein dat vlak bij ons hotel lag. Het hotel lag overigens midden in China Town wat op zich al een bezienswaardigheid is met alle lampionnen, drukte, en marktjes. Een uitstekende locatie dus. Na de tempels zijn we naar de nationale moskee van Maleisië gelopen waar wij gehuld in een paars gewaad vanwege onze ongepaste kleding (korte broeken en t-shirts) naar binnen mochten. Maar niet voordat Tiny Trudy en Kristel een synthetische zwarte hoofddoek op kregen, wat zagen ze er goed uit! In de moskee hebben we een zeer uitgebreide uitleg gekregen over het gebouw en over de islam. Best interessant om eens te horen. Na deze intensieve ochtend was het tijd om te gaan eten. Hiervoor zijn we naar de KLCC gegaan. Dit is een van de grote shopping complexen die Kuala Lumpur rijk is. Dit is ook de plek waar de iconische Petronas Twin Towers staan. Natuurlijk moesten we hier even een selfie mee nemen, maar eerst was het tijd om te eten. We hebben hier in een foodcourt verschillende gerechten besteld: Char Kway Teow, Curry Laksa en Ayam Goreng. Het was allemaal even lekker! Na de lunch hebben we een wandeling door het KLCC park gemaakt en zijn we op de foto gegaan met de torens. Nu was het weer tijd voor ontspanning, we zijn naar een andere grote shoppingmall gegaan: Berjaya Time Square. Het bijzondere aan deze mall is dat er op verdieping 4, 5 en 6 van de 10 verdiepingen een pretpark is. Een pretpark inclusief achtbaan die door de mall heen dendert. Een andere leuke attractie hier is de escape room. Dit is een activiteit waar je word opgesloten in een kamer en je door middel van het oplossen van raadsels en het vinden van hints moet ontsnappen. Dit allemaal in een bepaald thema. Ons thema was: The Vampire Chronicles. We gingen met handboeien aan elkaar geboeid naar binnen. Helaas is het ons niet gelukt om binnen de 45 minuten uit de kamers te ontsnappen. Na dit avontuur was het tijd om ons even op te frissen en klaar te maken voor oudejaarsavond. We hebben deze avond gegeten op Jalan Alor ofwel het gezellige straatje. Dit is een straat die in de avond word afgesloten en vol staat met terrassen waar ze enorm lekker eten serveren. We hebben daar samen gegeten met een jaarclub genoot van Kristel, Anne Claire en haar vriend Ruben. Anne Claire was die dag jarig en dat hebben we even goed gevierd. Na het eten zijn we daar Bukit Bintang gelopen waar we het grote aftel moment zouden gaan beleven. Hier hebben we eerst nog even wat mojitotjes gedronken en waterpijp gerookt. Dat de Maleisiërs niet erg punctueel zijn blijkt wel uit het feit dat ze om kwart voor 11 het nummer “The final countdown” gingen spelen en het vuurwerk om half 12 werd afgestoken. Desalniettemin was het 12 uur moment spetteren. Mega leuk natuurlijk om dit met zijn allen door te brengen. In Maleisië hebben ze de geweldige traditie om 00.00 uur elkaar onder te spuiten met snowspray. Niet geheel verrassend natuurlijk dat wij als 7 witte reuzen met lichtgevende Mini Mouse-oren op die we hadden gekocht een goed doelwit waren van deze traditie, en al helemaal toen we zelf ook wat bussen hadden gekocht. Na een intens half uur vol sneeuwspray besloten we op zoek te gaan naar een taxi voor de oudere garde onder ons ;). Die snel te hebben gevonden konden Max, Anne Claire, Ruben, Kristel en ik het bruisende nachtleven van Kuala Lumpur in. Niet geheel verassen verschenen vooral Kristel en ik de volgende dag enigszins brak aan het ontbijt. Op wat vage herinneringen van een goede liveband, mensen die Max aanzagen voor de god Thor, gekke dansjes, en heerlijke drankjes na kan ik niet heel veel meer over de avond schrijven.

Godzijdank kwam Trudy met het geweldige idee om op 1 januari uit te slapen. Hier hebben wij heel erg dankbaar gebruik van gemaakt. In de middag hebben we even wat gegeten waarna we naar het KL Birdpark gegaan. Een met een net overdekte tuin waar een enorm scala aan tropische vogels vrij rond kunnen vliegen. Hier vond ook het meest hilarische moment van de vakantie plaats. Een pauw wist zijn uitwerpselen zo te timen dat een hele brakke Kristel precies werd ondergescheten. Ik kwam niet meer bij! Na het birdpark hebben we ons dan ook maar even opgefrist. Die avond gingen we namelijk sushi eten bij Sushi Zanmai, voor mij nog steeds een van de lekkerste sushi die ik ooit op heb. Na het eten gingen we naar de Helipad. Volgens mij nog steeds de nummer 1 attractie in Kuala Lumpur. Op de 34e verdieping van het gebouw Menara KH bevind zich de Heli Lounge Bar. Onderdeel van de attractie is het bijzondere deur-beleid dat ze er op na houden. Bij aankomst op de verdieping stonden daar 2 in het zwart geklede kasten van heren die ons even goed uitcheckten of we er wel goed genoeg uit zagen om naar binnen te mogen. Gelukkig hadden we Kristel bij ons. Daarna was de boodschap als volgt: om binnen te mogen moesten we eerst een bestelling plaatsen. Helaas waren 5 frisjes niet genoeg. Voor 2 personen gold een fles wijn als entree ticket, voor 5 personen kwam dat dus neer op 3 flessen wijn maar we mochten ook en fles sterke drank kopen. We hebben een heerlijk flesje gin gekocht en kregen de tonic er voor niks bij! We mochten even wachten in de disco voor we naar boven mochten naar de Helikopter landingsplaats. Toen onze tafel klaar was mochten we naar boven. 3 trappen en we waren er een helikopter landingsplaats met een onbelemmerd uitzicht over de stad. Met andere woorden na een goede aanloop was het mogelijk 36 verdiepingen naar beneden te vallen. Dit allemaal natuurlijk tot het genot van Kristel met hoogtevrees. Ze heeft zich de halve avond aan de tafel vast gehouden en wij mochten vooral niet opstaan. Die heeft het dus wel even moeilijk gehad. Maar we waren wel trots op haar, want ze heeft het wel gedaan! Het was enorm gaaf om hier de avond door te brengen en de geluiden en lichtjes van de stad te aanschouwen. Toen de Gin en Tonics op waren zijn we voorzichtig weer naar beneden gegaan naar de discotheek waar we nog even een klein dansje hebben gewaagd. Hierna was het tijd om weer terug te gaan naar het hotel.

Ook op ons laatste dagje met zijn 5en in KL hebben we het iets rustiger aan gedaan. We zijn met de trein naar de Batu Caves gegaan. Dit is een grot in een berg waar een van de reïncarnaties van Hindu een verschijning schijnt te hebben gemaakt. Vooral erg leuk hier waren de apen, vogels en de Indiase cultuur show waar wij wat nieuwe dansmoves hebben geleerd. Hoogtepunt van de Batu Caves is het metershoge gouden Hindu beeld wat voor de ingang van de grot staat. Na die inging zijn er 272 treden die beklommen moeten worden de grot in waar de heilige tempel staat. Helaas werd deze verbouwd waardoor het nogal een rommel was. In de middag hebben we hier bij een vegetarisch Indiaas restaurant gegeten wat erg lekker was. Na met de trein terug te zijn gegaan zijn we met de monorail naar Bukit Bintang gegaan. Hier hebben we een heerlijke voetmassage gekregen in een van de winkeltjes hier. Na de 272 treden die we bij de Batu Caves op moesten om in de grot te komen was dit een verademing. We hebben wel erg gelachen om de reactie van de masseurs. Volgens ons hadden ze nog nooit zulke grote voeten gezien. Qua eten was het sowieso een Indiase dag. Die avond zijn we naar Bangsar gegaan met de taxi. Dit is een erg populaire en opkomende wijk. We hebben hier gegeten bij Devi’s Corner waar ze de lekkerste Tandoori Kip van de stad hebben. Wat hebben we genoten!

De ochtend van 3 januari hebben we Tiny, Trudy en Max op de bus gezet. Zij gingen verder naar Cameron Highlands voor hun reis. Dit was meteen ook het laatste dagje van Kristel en mij samen. Die avond vloog ze terug naar Penang, onze 3 weken zaten er helaas al weer op. Die dag hebben we dan ook volop genoten. We hebben wat geshopt, 2x Starbucks gedronken en heerlijk geluncht. Eind van de middag zijn Kristel en ik samen naar het vliegveld gegaan. Na een moeilijk afscheid zaten onze 3 weken er dan echt op. Maar wat hebben we een geweldige tijd gehad! Echt iets waarvan we de komende 3,5 maanden (totdat Kristel terug komt naar Nederland) nog kunnen nagenieten. Kristel had gelukkig nog een hoop leuke dingen in het vooruitschiet, want haar familie zou een paar dagen later ook op Penang aankomen. Daarover verteld ze hieronder zelf meer.

5 – 19 januari

Jeetje, wat een tijd geleden dat ik mijn laatste blog heb geplaatst. Ik moest Jeroen zijn vorige blog eerst  terug lezen voordat ik kon beginnen want ik had geen idee meer waar we waren geëindigd…

Zoals Jeroen als zei, het afscheid was erg zwaar! We hebben allebei behoorlijk wat traantjes gelaten (vooral Jeroen) maar wat was het een geweldige tijd samen! Toen ik die zondag avond laat thuis kwam in ‘The Reef’ verliep het allemaal anders dan normaal. We zijn sinds 1 januari verhuisd naar de 2e verdieping. Dus in de lift moest ik ineens op 2 drukken in plaats van 6 (ja.. ik neem nog steeds de lift ook al zijn het maar 2 trappen). SweeTing en ik verblijven in een nieuw appartement wat vooral voor SweeTing een hele verandering is. Ik zie het verschil niet echt maar zij voelt zich nu meer op haar gemak. Aangezien zij hier nog een aantal jaar zal wonen vond ik dat dan ook het belangrijkst.  Helaas is mijn slaapkamer er wel op achteruit gegaan en heb ik nu een eenpersoonsbed. Ach, gelukkig is Jeroen toch al geweest en verwacht ik geen bezoek meer. Het voordeel is dat ik nu een eigen badkamer heb (die heerlijk naar Rituals ruikt) en een airco in mijn eigen kamer.

Op maandag moest ik weer vroeg op want het echte leven begon weer. Ik had die lange dagen niet heel erg gemist. Begon stiekem wel te wennen aan al die leuke uitjes.. hihi. Maar vond het ook weer heel erg leuk om aan de slag te gaan. De hele week heeft alleen maar uit werken, wassen en slapen bestaan. Totdat mijn allerliefste familie in Batu Ferringhi aankwam! Op donderdag vertrokken ze van George Town naar Batu Ferringhi. Die avond hadden we bij Holiday Inn (het hotel) afgesproken. Wat was het ontzettend fijn ze weer te zien. Die avond heb ik ze meegenomen naar een ‘hawker food court’. Hier hebben we heerlijk gegeten, natuurlijk Char Keoy Teow maar ook curry puffs, oesters met ei, gegrilde kip en sate. Het was een gezellig avondje en ik keek erg uit naar het weekend. Om de avond af te sluiten dronken we nog een moijito in de hotel bar, waar ook twee gezellige vrouwen uit de Filipijnen stonden te zingen en dansen.

Op vrijdag moest ik weer werken. Ik had mijn tas voor het weekend al ingepakt zodat ik na werk meteen naar het hotel toe kon. Ik verbleef het weekend namelijk ook in het Holiday Inn. Gezellig in bed bij mijn liefste broertje. Toen ik vrijdag avond bij het hotel aankwam zijn we mijn tas op de kamer gaan zetten en meteen gaan avond eten. Ik had via via gehoord dat de strandtent ‘Bora Bora’ een leuke plek was om te eten en een lekker wijntje te drinken. Dus via het strand zijn we naar Bora Bora gelopen en het zag er inderdaad erg gezellig uit. We hebben er een lange tijd gezeten, oma aan de Brandy-Cola en mama, Max en ik aan de Sauvignon Blanc. We hebben over van alles en nog wat zitten kletsen en het voelde als een mini-vakantie. Aangezien wij bekend staan als familie ‘moe’ waren we al vroeg op de avond behoorlijk ingestort en dus zijn we op tijd gaan slapen.

Op zaterdag begon de dag goed met het buffet ontbijt. We konden eitjes laten bakken op verschillende wijzen, een sterk koffietje erbij en ze hadden zelfs loempia’s! In de ochtend zijn we gaan ‘relaxen’ bij het zwembad. Na mijn lange en drukke week vond ik dat erg fijn en ook waren oma, mama en Max wel aan wat rust toe. Die hebben ook zoveel gedaan in de dagen dat ze hier zijn geweest. Vooral voor oma was het toch wel heel veel lopen dus gelukkig konden ze in Batu Ferringhi ook uitrusten. Om in de goede sferen te komen hadden een ‘superman’ balletje gekocht en zijn we in het zwembad gaan lummelen. Dat was lang geleden! Haha wat hebben we gelachen zeg. Mama begon en eindigde als lummel, leuke kinderen heb je hè mam?! Aan het eind van de middag zijn we weer terug gegaan naar Bora Bora om lekker te lunchen. We deden het op de Spaanse manier want we hadden allemaal ‘snack gerechtjes’ besteld om te delen. Eenmaal terug bij onze bedjes bij het zwembad heb ik nog een powernap kunnen doen en wat bladzijdes uit de Linda gelezen. Aangezien we wat later hadden geluncht zijn we ook pas laat gaan eten. We hebben gegeten bij Ferringhi Garden, waar we een leuk plekje in de tuin kregen. Het zag er super schattig uit met veel verschillende bloemen en houten tafeltjes. Het was voor Maleisische begrippen een ‘duur’ restaurant. Ze hadden dan ook veel verschillende gerechten en wijnen. Tot onze grote verbazing stond er zelfs een Malbec op de wijnkaart. Een van de favo’s van het gezin! Na het eten zijn we, om de avond met een dansje af te sluiten, naar het Hard Rock Café gegaan. De band die speelde was erg goed en we hebben dan ook hard mee staan zingen. Natuurlijk werd onze rockster Max ook nog even uitgezwaaid door alle leden van de band toen we weer weggingen. Ze hebben vast gedacht dat hij de bekende Europese ‘ROCKSTAR MAXIMILIO’ moest zijn! Ook hier hebben we erg hard om gelachen.

De planning voor zondag stond al dagen vast want iedereen moest en zou mijn appartement/kamer zien. Dus we hadden besloten dat we dag zo zouden plannen zoals mijn weekend er altijd uit ziet. Om te beginnen, boodschappen doen dus! Met z'n alle naar de Cold Storage in Gurney Plaza om Kristel haar koelkast te vullen. Voor de eerste keer boodschappen doen in het buitenland is altijd leuk. Dus oma, mama en Max vonden het dan ook geweldig! En ik was erg blij dat dat karretje maar gevuld bleef worden. Vanuit Gurney Plaza zijn we met de taxi naar mijn appartement gegaan. Ze hebben een goede indruk gekregen van hoe mijn leven er op dit moment uit ziet. Na een rondleiding door alle kamers zijn we bij het Miami Café een hapje gaan eten. Zij staan bekend om hun lams-curry en ijskoude Tiger bier (oké, alleen de curry). Maar het koude biertje na zo’n warme dag vol gesjouw met tassen was niet erg, toch Max?! Omdat er al snel een einde kwam aan het weekend hadden we besloten om een pedicure in het hotel te nemen. Natuurlijk hebben we het weekend afgesloten met ‘Penang’ local food.

Op maandag ben ik weer gaan werken maar ik wilde eigenlijk heel graag de laatste dag van oma, mama en Max samen met ze zijn. Ik was gelukkig op tijd klaar en mijn collega had mij na werk meteen bij het hotel afgezet zodat we er nog een gezellig avondje van konden maken. Het zal dan ook geen verassing zijn dat we terug naar Bora Bora gingen om ons laatste avondmaal samen te benuttigen. We hebben er weer heerlijk gegeten. Zoals jullie misschien is opgevallen heb ik het nog geen een keer over Starbucks gehad. Maar geen zorgen want hoe kon het ook anders… een goddelijke cheesecake met caramel frappuccino als dessert was toch wel de kers op de taart. En toen was het zover.. opnieuw afscheid nemen. Ik vond het moeilijk maar ik kijk terug op een geweldige tijd. Hoe bijzonder is het wel niet dat oma, mama en Max mij hier in Penang hebben opgezocht. Nu jij nog pap…!

Een zwaar begin van de nieuwe week werd nog zwaarder toen ik er dinsdag achter kwam dat mijn werk-visum niet goedgekeurd was. Dit wordt geregeld door het MDBC (althans in mijn geval dus niet geregeld…). Na een paar zeer stressvolle dagen vol telefoontjes, mailtjes en geregel kwam ik op vrijdag tot de conclusie dat ik Maleisië moet verlaten om zo in aanmerking te komen voor een nieuw toeristenvisum. Als ik terug kom in Maleisië geldt dit visum voor 90 dagen. Maar MDBC heeft mij beloofd druk bezig te zijn met het werk-visum en dat het zo snel mogelijk afgerond zal worden. Dus oma’s geen zorgen, alles is onder controle. Jullie kleindochter is in goede handen hier.

Maar dus nu het grote nieuws… aanstaande donderdag vertrek in naar Singapore! Na overleg met Linda besloot ik er maar van te genieten en er een mini-vakantie van te maken. Ik kijk er nu (na veel stress) dan ook naar uit! Ik kan voor een leuk prijsje namelijk voor 3 nachten in het Hilton Singapore verblijven. Bekijk allemaal even de website, ik weet zeker dat jullie jaloers zullen worden. Ik vind het om eerlijk te zijn wel raar om alleen in een hotel te verblijven. Ik heb dat nog nooit eerder gedaan. Ook vind ik het een raar idee om in mijn eentje uiteten te gaan. Maar goed, ik weet zeker dat ik me ga vermaken in deze wereldstad.

Deze week is gelukkig wel goed begonnen want van maandag tot woensdag (morgen) is er ‘Brand Training’ georganiseerd vanuit Regional Office. Dus wij krijgen verschillende trainingen over de DoubleTree filisofie, over HiltonHonors (membership program) en over de commerciële aspecten van een opening. Ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van deze trainingen want het is erg leerzaam en interessant. Ik blijf me dan ook verbazen over wat ik elke dag weer leer en hoe ik mij ontwikkel in deze omgeving. Af en toe heb ik een ‘besef-momentje’ en dan realiseer ik me weer hoe bijzonder deze stage is en dat ik absoluut geen spijt heb van mijn keuze. Al was in het begin onduidelijk en onzeker wat ik precies mocht en kon doen deze periode, alles is goed uitgepakt!

In mijn volgende blog zal ik jullie vertellen over het ongeplande uitje naar Singapore en zal ik wat uitgebreider ingaan op mijn taken en verantwoordelijkheden op dit moment. Maar ik denk dat deze 5 pagina’s wel even genoeg zijn voor nu…